Κυριακή Β' Λουκά

2014-10-04 10:03

     Σήμερα ὁ Κύριός μας ὁμιλεῖ, μέσα ἀπό τήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Λουκᾶ, γιά τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. Καί ξεκινᾶ προτέποντάς μας νά συμπεριφερόμαστε στούς συνανθρώπους μας ὅπως ἀκριβῶς ἐπιθυμοῦμε καί οἱ ἄλλοι νά συμπεριφέρονται πρός ἐμᾶς, δηλαδή μᾶς λέει ὅτι ἄν θέλουμε οἱ ἄνθρωποι νά μᾶς ἀγαπᾶνε, νά μᾶς σέβονται, νά μᾶς συγχωροῦν, τότε κι ἐμεῖς πρῶτοι θά πρέπει νά εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς ἀγάπης. Γιατί, συνεχίζει, ἄν ἀγαπᾶτε αὐτούς πού σᾶς ἀγαποῦν, ὅπως κάνουν οἱ ἁμαρτωλοί, καί κάνετε καλό μόνο σέ ἐκείνους πού σᾶς φέρονται καλά, τότε μέσα σας δέν ὑπάρχει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ἄν δανείζετε σ' ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους περιμένετε νά ἔχετε ἀπολαβές, ὅπως κάνουν οἱ ἁμαρτωλοί, τότε ἡ ἀγάπη γίνεται ἀντικείμενο δοσοληψίας, τότε ἡ φιλανθρωπία εἶναι ἰδιοτελής, τότε δέν ὑπάρχει ἀγάπη, ἀλλά συμφέρον καί ἐγωισμός. Γί αὐτό, πάλι μᾶς προτρέπει, νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας, καί νά πράττετε τό ἀγαθό καί νά δανείζετε χωρίς νά περιμένετε σέ καμία ἀνταπόδοση, καί τότε ὁ μισθός σας θά εἶναι πολύς, καί θά εἶστε γνήσια παιδιά τοῦ Ὑψίστου, μίας πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός εὐεργετεῖ ἀκόμα καί τούς ἀχάριστους καί πονηρούς ἀνθρώπους. Νά εἶστε ἐλεήμονες, καταλήγει στό λόγο Τοῦ ὁ Χριστός, ὅπως ἐλεήμων εἶναι καί ὁ Πατέρας σας.

     Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ Κύριος ἀναλύει πρακτικά τί σημαίνει ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον, καί τήν διαστέλλει ἀπό κάθε ἐνέργεια πού ἀποβλέπει στό συμφέρον μας. Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι γιά τό Χριστό μία κίνηση πού ἐξαρτᾶται ἀπό τή συμπεριφορά τῶν ἄλλων γύρω μας, ἀλλά ἀντλεῖ τήν καταγωγή της καί τή δύναμή της ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό. Γί αὐτό καί ἡ νέα ἐντολή, ἡ μοναδική ἐντολή τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἶναι τό «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»[1], καθώς σ' αὐτή στηρίζονται καί ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆτες[2], καί κάθε ἔκφραση τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος[3] θά μᾶς πεῖ ὅτι ἡ ἀγάπη, ἡ εὐσπλαγχνία καί ἡ φιλανθρωπία πρός τούς ἀδελφούς μας, εἶναι θεώνυμες καί θεομίμητες πράξεις, καί πραγματώνουν τό καθ' ὁμοίωσιν μέσα μας. Καί ὁ Μέγας Βασίλειος[4], σημειώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος, δέν εἶναι οὔτε ἄγριο ζῶο, οὔτε πλασμένος γιά νά ζεῖ μόνος του, ἀλλά ὡς κοινωνικό ὄν ἔχει ἀνάγκη νά ἐπικοινωνεῖ μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, νά ἀγαπᾶ καί νά εἰσπράττει ἀγάπη. Γί αὐτό καί ὁ Κύριος δίνει τήν σαφῆ ἐντολή της πρός ἀλλήλους ἀγάπης, καί θέλοντας νά διεγείρει τήν ψυχή μας πρός τήν πραγμάτωση τῆς ἀληθινῆς κοινωνίας μέ τόν πλησίον, μᾶς λέει ὅτι σημάδι ὅτι εἴμαστε γνήσιοι μαθητές Τοῦ εἶναι ὄχι ἡ θαυματουργία, ἀλλά ἡ ἀγάπη. Δέν ζήτησε ὁ Χριστός ἀπό τούς Ἀποστόλους νά κάνουν σημεῖα καί θαύματα, παρόλο πού ὁ ἴδιος τους ἔδωσε αὐτή τήν δωρεά καί χάρη, ἀλλά ταυτίζει τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον μά τήν ἀγάπη πρός τόν ἴδιο τό Θεό. Ἐπείνασα, μᾶς λέει, καί μοῦ δώσατε νά φάω, καί τά λοιπά. Καί τοῦτο, ἐπειδή ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον καί ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό εἶναι ἀλληλένδετες, καί ἡ μία τροφοδοτεῖ καί ἐνισχύει τήν ἄλλη.

     Δέν εἶναι σπάνιο φαινόμενο, μέσα στήν ἀνθρώπινη ἀτέλεια καί ἀδυναμία μας, καί ἔχοντας ἀνάγκη νά εἰσπράξουμε τήν ἀγάπη τῶν συνανθρώπων μας, τήν ἀποδοχή τους, τήν κατανόησή τους, νά ἀντιλαμβανόμαστε τήν ἀγάπη ὡς μία κίνηση συναισθηματική, πού περιορίζεται σέ ἕνα στενό κύκλο ἀνθρώπων γύρω μας, καί συχνά μεταβάλλεται, ἀνάλογα μέ τή συμπεριφορά τους. Ὅμως γιά τόν Χριστό ἡ ἀγάπη εἶναι κοινωνία προσώπων, καί ἐπειδή ὡς κοινωνία προσώπων καί ὡς σχέση ἑνότητας μέ τόν συνάνθρωπο καί μέ τόν Θεό δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει μέ ὅρους ἰδιοτελεῖς, τό χαρακτηριστικό της γνώρισμα δέν εἶναι ἡ ἀντιπροσφορά, ἀλλά ἡ προσφορά δίχως ἀνταλλάγματα, χωρίς κατ' ἀνάγκη νά περιμένουμε τήν ἀνταπόδοση τῶν ἄλλων. Πιό ἁπλά, ἄν περιμένουμε ὅλοι μας πρῶτα οἱ ἄλλοι νά μᾶς φερθοῦν μέ ἀγάπη, ὥστε κι ἐμεῖς νά πράξουμε ἀνάλογα, τότε μοιραία οἱ ἄνθρωποι ἀποξενωνόμαστε μεταξύ μας, κλεινόμαστε στό Ἐγώ μας καί ζοῦμε ἀπό τώρα τήν ἀπομόνωση, τήν προσωπική μας Κόλαση. Οἱ κοινωνίες μᾶς συχνά χαρακτηρίζονται ὡς ἀπρόσωπες, οἱ ἄνθρωποι κυκλοφοροῦμε στούς δρόμους ὡς μονάδες μέσα στό πλῆθος, ἀπομονωμένοι, σκυθρωποί, δίχως ἐνδιαφέρον γιά τόν πλησίον, δίχως πραγματική ἀγάπη μέσα μας.

     Γί αὐτό καί ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει σήμερα νά περάσουμε ἀπό τήν παθητική ἐγωιστική στάση στήν ἐνεργητική καί πραγματική ἔκφραση τῆς ἀγάπης, πού πρώτη προσφέρει καί προσφέρεται καί θυσιάζεται γιά τόν κάθε ἄνθρωπο, ἀκόμα καί γί αὐτόν πού μᾶς ἔχει βλάψει ἤ μᾶς μισεῖ. Παράδειγμα, ὁδηγός καί βοηθός στήν προσπάθειά μας αὐτή εἶναι ὁ ἴδιος, πού ὡς ὁ Θεός ἀγαπᾶ καί τούς δικαίους καί τούς ἀδίκους, καί ἔγινε ἄνθρωπος καί ἔπαθε γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες, παρόλο πού δέν τό ἀξίζαμε καί δέν μᾶς τό χρωστοῦσε, καί Ἀναστήθηκε χαρίζοντας σέ ὅλους ἐμᾶς τήν προοπτική της ὄντως Ζωῆς καί Ἀνάστασης καί χαρᾶς πνευματικῆς, πού μόνο ἡ σταυρωμένη ἀγάπη μπορεῖ νά πραγματώσει, μέσα μας καί γύρω μας.

https://xerouveim.blogspot.gr/2009/10/4-10-09_01.html