Κυριακή Ζ' Ματθαίου
Τή σημασία τῆς πίστεως στή ζωή μᾶς ἔρχεται νά μᾶς τονίσει ἀκόμα μία φορά ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τήν περικοπή τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου, τήν ὁποία ἀκούσαμε κατά τή σημερινή Θεία Λειτουργία. Ἀκολούθησαν τόν Ἰησοῦ στό δρόμο δύο τυφλοί, μᾶς διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής, φωνάζοντας "ἐλέησέ μας, υἱέ τοῦ Δαβίδ". Καί μόλις ἔφτασαν στό σπίτι, τούς ρωτᾶ: "Πιστεύετε ὅτι ἔχω τή δύναμη νά κάνω αὐτό ποῦ ζητᾶτε;" -"Ναί,
Κύριε", τοῦ ἀπαντοῦν, κι Ἐκεῖνος ἄγγιξε τά μάτια τούς λέγοντας "ἄς γίνει σύμφωνα μέ τήν πίστη σας". Ἀμέσως οἱ τυφλοί θεραπεύτηκαν, καί ὁ Κύριος τους συνέστησε μέ αὐστηρό τόνο κανείς νά μή μάθει γιά τό θαῦμα αὐτό. Ἐκεῖνοι ὅμως, Τόν ἐξυμνοῦσαν σέ ὅλη τήν περιοχή. Στή συνέχεια, ἔφεραν στόν Ἰησοῦ ἕναν ἄνθρωπο βουβό καί δαιμονισμένο. Καί μόλις ὁ Κύριος ἐδίωξε τό δαιμόνιο, ἀμέσως μίλησε ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ἐνῶ ὁ κόσμος θαύμαζε καί ἔλεγε: "τέτοια θαύματα οὐδέποτε ἔγιναν στό Ἰσραήλ". Οἱ Φαρισαῖοι πάλι ἔλεγαν ὅτι βγάζει τά δαιμόνια στό ὄνομα τοῦ ἄρχοντα τῶν δαιμονίων. Ὡστόσο ὁ Χριστός, συνέχισε νά περιοδεύει στίς πόλεις
καί τά χωριά, κηρύσσοντας τό εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καί θεραπεύοντας κάθε ἀσθένεια τοῦ λαοῦ.
Τή σημασία τῆς πίστεως γιά τήν πνευματική μας ζωή ἀλλά καί γιά τήν πραγματοποίηση κάθε θαύματος καί κάθε αἰτήματός μας πρός τόν Θεό, τονίζει καί σήμερα ἡ πιό πάνω διήγηση. "Σύμφωνα μέ τήν πίστη σᾶς ἄς γίνει", λέει ὁ Χριστός, θέλοντας νά δείξει σέ ὅλους ὅτι γιά νά πραγματοποιηθεῖ τό θαῦμα, εἶναι ἀπαραίτητο νά γίνει τό προσωπικό μας θαῦμα μέσα στήν καρδιά μας, ἡ ἀπόκτηση δηλαδή τῆς πίστεως, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν ὑπέρβαση τοῦ ὀρθολογισμοῦ καί τοῦ ὑλικοῦ τρόπου θεώρησης τῶν πραγμάτων. Ἀκόμη, μέσα ἀπό τά δύο θαύματα πού ἀκούσαμε σήμερα, ὑπογραμμίζεται γιά ἄλλη μία φορά τό γεγονός ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας, ὅτι ὁ Θεός βλέπει τόν ἄνθρωπο ὡς ψυχοσωματική ὀντότητα καί ἐπιτελεῖ τό θαῦμα μέ γνώμονα τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Δέν θά σταθοῦμε ὅμως ἄλλο σέ αὐτά τά σημεῖα,
καθότι ἐπανειλημμένως τονίστηκε τίς προηγούμενες Κυριακές.
Ἐκεῖνο ὡστόσο πού ξεχωρίζει στή σημερινή περικοπή, εἶναι ὅτι ὁ Χριστός, μέ αὐστηρό τόνο, λέει στούς
θεραπευμένους τυφλούς νά μή ποῦν σέ κανένα γιά τό θαῦμα πού τούς ἔκανε. Ἄσχετα ἀπό τήν παρακοή πού οἱ ἴδιοι ἐπέδειξαν, ἡ σημασία τῆς ἐπισήμανσης αὐτῆς ἀπό τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο εἶναι πολύ σημαντική γιά τήν πνευματική μας ζωή. Ὁ Χριστός, ὅπως εἴπαμε, τελεῖ τό θαῦμα μέ κύριο γνώμονα τήν ψυχική, τήν πνευματική μας ὑγεία. Τό θαῦμα δηλαδή ἀποτελεῖ ὑπόθεση σωτηριολογική, ἡ ὁποία ἀφορᾶ τόν Θεό, πού τό ἐπιτελεῖ, καί τόν ἄνθρωπο πού δέχεται τή συγκεκριμένη εὐεργεσία. Ἐκεῖνο πού ὀφείλει σέ κάθε περίπτωση ὁ πιστός, εἰδικά στήν περίπτωση τοῦ θαύματος, εἶναι νά δοξολογήσει τόν Θεό, νά Τόν εὐχαριστήσει μέσα ἀπό ὅλη τήν καρδιά του, νά συναισθανθεῖ τό μεγαλεῖο του Θεοῦ καί νά ὁδηγηθεῖ σέ μεγαλύτερη μετάνοια, προσευχή καί κοινωνία μέ τόν Θεό.
Ὁ Θεός δέν ἐπιτελεῖ τό θαῦμα γιά νά διαφημίσει τήν θεότητά Του, δέν ἔχει ἀνάγκη διαφήμισης. Ἄλλωστε, οἱ ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν στή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὅσα θαύματα καί ἄν γίνουν μπροστά στά μάτια τους, θά συνεχίσουν νά εἶναι ἄπιστοι καί νά ἀμφισβητοῦν τά πάντα, ὅπως οἱ Φαρισαῖοι τῆς σημερινῆς περικοπῆς. Αὐτό συμβαίνει γιατί ἡ πίστη πρός τόν Θεό δέν εἶναι ἀποτέλεσμα πειθοῦς, ἀλλά ἀποτελεῖ ὑπέρβαση τοῦ ὀρθολογιστικοῦ τρόπου θεώρησης τῶν πραγμάτων. Ἑπομένως, ὅσα θαύματα καί νά διηγηθοῦμε σέ ἀνθρώπους
πού ἀμφισβητοῦν τόν Θεό, δέν πρόκειται ἐκεῖνοι νά ὠφεληθοῦν, ἀλλά μᾶλλον θά χλευάσουν καί τή δική μας πίστη.
Ἐπίσης, ζητᾶ ὁ Κύριος νά μή διαφημίζεται τό θαῦμα, ἐπειδή μία τέτοια κίνηση ἐνδέχεται νά καλλιεργήσει στήν
καρδιά μᾶς τάσεις ὑπερηφάνειας, ὅτι δηλαδή ἐμεῖς ὑπερέχουμε τῶν ἄλλων ἀνθρώπων. Στήν περίπτωση αὐτή τό ἀποτέλεσμα εἶναι ἀντίθετο ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεό, καθώς ὁδηγούμαστε στό βάραθρο τῆς αὐτοδικαίωσης, δηλαδή τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἄν νιώθουμε εὐεργετημένοι ἀπό τόν Θεό, αὐτό δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ ἀφορμή γιά καύχηση, ὅτι δῆθεν ὁ Θεός μᾶς εἰσακούει ἐπειδή εἴμαστε ἄξιοι γιά κάτι τέτοιο, ἀλλά μᾶλλον ὀφείλουμε νά αἰσθανόμαστε περισσότερο ἀσθενεῖς πνευματικά. Ὁ Θεός δηλαδή ἐπεμβαίνει στή ζωή μας, ἐπειδή μόνοι μας δέν ἔχουμε τή δύναμη ἤ τήν ἱκανότητα νά σώσουμε τόν ἑαυτό μας.
Ἄν, ὅταν τύχει νά μᾶς θεραπεύσει κάποιος γιατρός, δέν περιαυτολογοῦμε καί δέν τό θεωροῦμε προσωπικό μας ἐπίτευγμα, ἀλλά μᾶλλον προσέχουμε τήν ὑγεία μας καί ἀκολουθοῦμε τίς συμβουλές του, ἄλλο τόσο ὀφείλουμε νά εἴμαστε ταπεινοί, ἄν ποτέ ὁ Θεός κάνει σέ ἐμᾶς κάποιο θαῦμα, καί ἀκόμη περισσότερο ὀφείλουμε νά προσπαθοῦμε γιά τήν πνευματική μας ὑγεία. Ἀμήν.
Ἀπό τό https://xerouveim.blogspot.gr/2010/07/11-7-2010_08.html