''Ἡ πεταλούδα, ὁ Δάσκαλος καί ὁ Μαθητής''
Καί ἦταν κάποτε πού ἔφτασε μία μικρή ἱστορία στά αὐτιά μου. Ἱστορία μικρή, εὔκολη, κατανοητή ἀλλά μέ νόημα πού σέ βάζει σέ σκέψεις, σέ ἐρωτήματα, σέ προβληματισμούς...
Καί ἔλεγε αὐτή ἡ ἱστορία πώς:
Ὅταν εἶχαν μάθημα λοιπόν, πλησίασε τόν δάσκαλο, μπροστά σέ ὅλους τους ὑπόλοιπους μαθητές, ἔτεινε τό χέρι πρός τό μέρος του καί τόν ρώτησε:
- "Δάσκαλε, τί ἔχω στό χέρι μου;"
- "Τήν ψυχή σου ἔχεις παιδί μου", ἀπάντησε ἀτάραχος ὁ δάσκαλος.
Ὁ μαθητής προβληματίστηκε γιά λίγο σκεπτόμενος τήν ἀπάντηση. Κατέληξε ὅτι ὁ δάσκαλος εἶχε δίκιο. Ἡ πεταλούδα ἦταν μία ψυχή πού θά μποροῦσε νά εἶναι καί δική του. Ὡστόσο, συνέχισε:
-"Καί εἶναι ζωντανή ἡ ψυχή μου δάσκαλε ἤ ὄχι;"
Ὁ δάσκαλος τόν κοίταξε μέ καλοσύνη στά μάτια καί τοῦ εἶπε χαμογελαστά:
- "ἀπό τό χέρι σου ἐξαρτᾶται".
Αὐτήν τήν μικρή ἱστορία τήν εἶχα πεῖ κάποτε καί σέ ἕνα ἀδελφικό μου φίλο. Συγκινήθηκε, προσπάθησε νά βρεῖ ξανά τόν πραγματικό του στόχο, πάλεψε ἀλλά μετά ἀπό καιρό τήν ξέχασε, ἔχασε ξανά τόν στόχο του καί σήμερα ψάχνει σέ λάθος βοσκοτόπια νά βρεῖ αὐτό πού θά τόν γεμίσει ξανά.
Ἄν καταφέρει καί κοιτάξει ξανά πρός τόν οὐρανό θά δεῖ, θά καταλάβει πώς θά γεμίσει ξανά καί πραγματικά τήν ψυχή του, τήν καρδιά του, τήν διάνοιά του.
Τώρα αὐτήν τήν μικρή ἱστορία τήν λέω καί σέ ἐσᾶς καί σᾶς λέω ἀκόμη πώς τίποτα δέν μπορεῖ νά ἐπηρεάσει τήν ψυχή μᾶς παρά μόνο ἐάν τό ἐπιτρέψουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι!!!!!
O Δάσκαλος τῆς ἱστοριούλας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, τό παιδί ἕνας ἀπό ἐμᾶς καί ἡ πεταλούδα ἡ ψυχή μας. Πραγματικά ὠφέλιμη ἱστορία μέ πολύ βαθύ νόημα. Σέ ἀφήνει μέ τό στόμα ἀνοιχτό σέ βάζει σέ σκέψεις, ἔστω καί γιά λίγο. Αὐτό τό λίγο μπορεῖ νά εἶναι ἀρκετό νά πάρεις καινούριες ἀποφάσεις βασισμένες σέ κάτι ὄχι ἐπιφανειακό ἀλλά βασισμένες στό συμφέρον τῆς ψυχῆς σου τῆς ἴδιας.
Δύσκολο ἐ; Στά λόγια ὅλοι εἴμαστε ἄνετοι καί θαρραλέοι στίς πράξεις εἶναι ἐκεῖ πού τά βρίσκουμε σκούρα. Λίγο ὅμως ἄν προσπαθήσουμε θά δοῦμε μία ἐσωτερική ἀναγέννηση ἡ ὁποία θά μᾶς ἐκπλήξει θά μᾶς κάνει ἄλλον ἄνθρωπο. Στό χέρι μᾶς εἶναι πού θέλουμε νά φτάσουμε.
Ἡ κορυφή τοῦ βουνοῦ εἶναι ψηλά καί μακριά ἀπό ἐδῶ. Ὁ δρόμος δύσβατος, ἀπόκρημνος στενός χωράει μόνον δύο, ἐσένανε καί τόν Δάσκαλο πού θά εἶναι ἐκεῖ ἔστω κι ἄν δέν τόν βλέπεις γιά νά σέ στηρίζει ὄχι μέ τόν τρόπο πού ἐσύ περιμένεις ἀλλά μέ τόν τρόπο πού Αὐτός γνωρίζει πώς θά μπορέσεις νά ὁδηγηθεῖς στήν κορυφή.
Ἐσύ ἐπιλέγεις, ἀπό τό δικό σου χέρι ἐξαρτᾶται ἄν θά προχωρήσεις καί θά ἀποτελέσεις ἴσως ἀκόμη καί παράδειγμα πρός μίμηση ἡ θά μείνεις στάσιμος ἀλλά ποτέ σου δέν θά νιώθεις γεμάτος, ποτέ σου δέν θά εἶσαι πραγματικά εὐτυχισμένος καί ξέρεις γιατί; Γιατί μόνον ὁ Θεός μπορεῖ νά σέ γεμίσει ἐσωτερικά.
Μόνον ὁ Θεός μπορεῖ νά σέ ὁλοκληρώσει ὡς ἄνθρωπο. Μόνον αὐτόν ἄν ἔχεις ὡς συνοδοιπόρο ἔχεις τά πάντα, ἄν ἔχεις ὅλους τους ἄλλους ἐκτός ἀπό Αὐτόν, τότε λυπᾶμαι ἀλλά νά ξέρεις πώς δέν ἔχεις τίποτα καί θά βασανίζεσαι σέ ὅλη σου τήν ζωή γιά νά βρεῖς κάτι πού σέ γεμίζει. Ὅσα κι ἄν κάνεις, ὅσα κι ἄν ἀποκτήσεις ἄν δέν καταφέρεις νά ἔχεις τόν Θεόν-Πατέρα-Δάσκαλο στήν καρδιά σου τότε μόλις ἀποκτᾶς κάτι καινούριο πάλι ἄδειος θά αἰσθάνεσαι.
Μόνον ὅταν φτάσεις καί καταφέρεις αὐτό πού ἴσως καί νά σέ δυσκολεύει μόνο καί μόνο στό ἄκουσμα, νά ἔχεις Θεό μέσα σου, θά νιώσεις ἀγαλλίαση, ἠρεμία, θά νιώσεις ὁ πιό πλούσιος ἄνθρωπος πάνω στήν γῆ, μόνον τότε θά νιώσεις ὁλοκληρωμένος σάν ἄνθρωπος.
Θά γίνεις κι ἐσύ ἕνας μικρός Θεός, ὅπως ὁ Σπυρίδων ὁ Τριμυθοῦντος, ὅπως ὁ Λουκᾶς ὁ Συμφερουπόλεως, ὅπως ἡ Παρασκευή ἡ ἀθληφόρος.
Τούς ξέρεις αὐτούς; Τούς ἔχεις ἀκούσει; Ναί τούς ξέρεις. Τούς ἔχεις ζητήσει καί τήν μεσιτεία τους στόν Θεό. Μπορεῖς νά τούς μοιάσεις καί νά τούς ξεπεράσεις;
Μπορεῖς νά φτάσεις πιό κοντά ἀπό ὅτι ἔφτασαν αὐτοί στόν ἴδιον τόν Θεόν. Ναί μπορεῖς γιατί ὁ Θεός γιά ἐκεῖ σέ προορίζει, γιά τόσο ψηλά σέ ἔχει.
Ἐσύ εἶσαι αὐτός πού δέν θές καί δέν κυνηγᾶς αὐτό πού θά σέ κάνει ὁλοκληρωμένο σάν ἄνθρωπο καί θά εἶναι αὐτό μέσα στό ὁποῖο δέν θά σού λείπει τίποτα γιατί θά τά ἔχεις ὅλα, θά ἔχεις Θεό. Στό χέρι σου εἶναι.....
Στό εὔχομαι !!!!!
Στό χέρι σου εἶναι μήν τό ξεχνᾶς.
Ἐλπίζω νά συναντηθοῦμε στήν κορυφή...
Από το https://www.romfea.gr