"Πήγαινε ταπεινώσου..."
Δέν σέ κατηγορῶ ὅτι ἔκανες ἁμαρτίες πολλές καί σοβαρές, ὄχι, ἄνθρωπος εἶσαι. Σέ κατηγορῶ, γιατί δέν ἐξομολογεῖσαι. Αὐτό σέ κατηγορῶ. Ἔπεσες; Στόν πνευματικό. Ἔπεσες; Στόν πνευματικό, ὅλα στόν πνευματικό. Καί ἡ ὁσία Μαρία, πρῶτα ἐξομολογήθηκε.
Στή γειτονιά μᾶς ἤτανε κάποιος Κύπριος καί εἶχε ἕναν ὑποτακτικό, ὁ ὁποῖος τούς γονεῖς του δέν εἶχε ἀναπαύσει, νά ποῦμε. Ὅταν καλογέρευσε, καί τόν Γέροντά του δέν τόν ἀνέπαυσε. Κι' ἐκεῖ πού καθόμαστε στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, τόν ἔστειλε ὁ Γέροντάς του στόν Γέροντα, τόν Γέρο-Ἰωσήφ, νά πεῖ τόν λογισμό του καί ὅ,τι μπορεῖ νά τόν βοηθήσει. Ὅταν ἦρθε ἐκεῖ, ἤμαστε γύρω ἔτσι μέ τόν Γέροντα, λέει: «Ἄντε ἐσύ, πήγαινε ἐσύ, πηγαίνετε στά δωματιά σας· ἔλα 'δῶ, πάτερ- Ἰωάννη». Ἀνεβαίνει, πήγαινε στό δωμάτιό του.
-Γέροντα, λέει, ἡ ψυχή μου κλαίει,κλαίει, κλαίει σάν μικρό παιδί.
-Γιατί, παιδί μου, ἡ ψυχή σου κλαίει;
-Διότι, λέει, δέν ἀνέπαυσα τόν Γέροντά μου.
-Ε, ποῦ καταλαμβάνεις ὅτι δέν ἀνέπαυσες τόν Γέροντα;
-Νά, λέει, ἔτσι στήν ὑπακοή.
-Ἄκουσε, παιδί μου. Ἐκεῖ πού γκρέμισες, ἐκεῖ νά διορθώσεις. Ἐχαλάρωσες τό "νά 'ναί εὐλογημένο", τήν ταπείνωση καί τήν αὐταπάρνηση στόν Γέροντα. Μή ζητᾶς τώρα μέ τήν εὐχή ἤ μέ τήν Θεία Μετάληψη, πάτερ μιου, νά διορθώσεις τό λάθος σου. Ἐκεῖ ἔσφαλες, ἐκεῖ νά βάλεις μετάνοια, ἐκεῖ νά διορθώσεις.
Ὁ ἀββάς Παμβῶ, ὅταν ἦταν κοσμικός, πῆγε καί κλέψανε σύκα ἀπό ἄλλο γειτονικό ἀμπέλι. Καί ὅταν τούς πῆρε μυρωδιά ὁ δραγάτης, τό 'βαλαν στά ποδάρια νά φύγουν, Ἀλλά ἀπό τό μαντήλι πού εἶχε τά σύκα, τοῦ 'πέσε ἕνα σύκο κάτω καί νά μήν τό χάσει, πῆγε καί τό 'φάγε. Καί λέει ὁ ἴδιος: «Ὅποτε θυμᾶμαι αὐτό τό σύκο, κάθομαι καί κλαίω». Κάθομαι καί κλαίω... Αὐτό τό σύκο...
Ἔτσι κι ἐγώ, νά ποῦμε. Ὅταν θυμᾶμαι αὐτήν τήν παρακοή πού ἔκανα στόν Γέροντα, ὡς ἄλλος ἀπόστολος Πέτρος, κάθομαι καί κλαίω. Γιατί νά κάνω αὐτήν τήν παρακοή, νά μήν τήν κάνω ὑπακοή νά κερδίσω;
Ἕνα πράγμα, ἅμα σέ κεντάει ἡ συνείδησή σου, πήγαινε καί βάλε μετάνοια: «Ἀδερφέ μου, εὐλόγησον, σέ παρακαλῶ νά μέ συγχωρέσεις, ἔσφαλα». Αὐτό διορθώνει τό λάθος σου. Μήν παραβλέπεις τή συνείδησή σου. Ἄνθρωποι εἴμεθα, ἕνας στόν ἄλλον φταίει. Ἤ σου εἶπε ἕναν λόγο εἴτε δέν ἔκανε ἐκεῖνο τό ὁποῖο εἶπες, καί ὅποτε κατόπιν ἡ συνείδηση ἔρχεται ἐλέγχουσα. Μήν τήν παραβλέπεις, πήγαινε ταπεινώσου καί πές τό "εὐλόγησον" εἰς τόν ἀδελφό ἤ εἰς τόν Γέροντα.
Ἀπό τό βιβλίο "Γέροντας Ἐφραίμ Κατουνακιώτης", ἔκδ. "Το Περιβόλι τῆς Παναγίας"
https://www.xfd.gr