Μεγάλη Εβδομάδα
Τί εἶναι Μεγάλη Ἑβδομάδα;
Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἑβδομάδα πρίν τό Πάσχα (ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τό βράδυ μέχρι τό Μ. Σάββατο) καί ὀνομάζεται «Μεγάλη», ὄχι γιατί ἔχει περισσότερες μέρες ἤ ὧρες ἀπό τίς ἄλλες ἑβδομάδες, ἀλλά γιατί τά γεγονότα ὅπου τελοῦνται καί βιώνονται στούς Ἱερούς Ναούς εἶναι κοσμοσωτήρια γιά τόν ἄνθρωπο!
Πῶς βιώνεται ὁ λειτουργικός χρόνος τή Μεγάλη ἑβδομάδα;
Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν μεγάλη της φιλανθρωπία, γιά νά μπορέσουν ὅσο εἶναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί νά συμμετέχουν στίς Ἀκολουθίες, ἐπέτρεψε ἀπό τήν ἀρχή τῆς Μ. Ἑβδομάδας, νά ψάλλεται ὁ Ὄρθρος τῆς ἑπόμενης ἡμέρας. (π.χ. τήν Κυριακή τῶν Βαϊων τό βράδυ ψάλλεται ὁ Ὄρθρος τῆς Μεγάλης Δευτέρας).
Τί τελεῖται τίς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας;
Οἱ τέσσερις πρῶτες ἡμέρες μᾶς προετοιμάζουν πνευματικά γιά τό θεῖο δράμα καί οἱ Ἀκολουθίες ὀνομάζονται «Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου».
Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):
Τήν Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχοῦν δύο γεγονότα:
α) Ἡ ζωή τοῦ Ἰωσήφ τοῦ 11ου γιοῦ τοῦ Πατριάρχη Ἰακώβ, τοῦ ὀνομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή τοῦ ὡραίου στό σῶμα καί τή ψυχή. Ὁ Ἰωσήφ προεικονίζει μέ τήν περιπέτειά του (πού πουλήθηκε σκλάβος στήν Αἴγυπτο) τόν ἴδιο τόν Χριστό καί τό πάθος Του.
β) Τό περιστατικό τῆς ἄκαρπης συκιᾶς πού ξέρανε ὁ Χριστός (Μάτθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει τήν Συναγωγή τῶν Ἑβραίων καί γενικά τήν ζωή τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ πού ἦταν ἄκαρποι ἀπό καλά ἔργα.
Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Τήν Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε καί ζοῦμε δύο παραβολές:
α) Τῶν δέκα παρθένων (Μάτθ. 25,1-13) πού μᾶς διδάσκει νά εἴμαστε ἕτοιμοι καί γεμάτοι ἀπό πίστη καί φιλανθρωπία.
β) Τῶν Ταλάντων (Μάτθ. 25,14-30), πού μᾶς διδάσκει νά εἴμαστε ἐργατικοί καί πρέπει νά καλλιεργοῦμε καί νά αὐξήσουμε τά πνευματικά μας χαρίσματα.
Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):
Ἡ Μεγάλη Τετάρτη εἶναι ἀφιερωμένη στήν ἁμαρτωλή γυναίκα (Λούκ. 7,47), πού μετανιωμένη ἄλειψε τά πόδια τοῦ Κυρίου μέ μύρο καί συγχωρήθηκε γιά τά ἁμαρτήματά της, γιατί ἔδειξε μεγάλη ἀγάπη καί πίστη στόν Κύριο. Ψάλλεται τό περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Ὑμνογράφου Μοναχῆς Κασσιανῆς.
Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):
Τήν Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
α) Τόν Ἱερό Νιπτήρα, τό πλύσιμο δηλαδή τῶν ποδιῶν τῶν μαθητῶν ἀπό τόν Κύριο, δείχνοντας γιά τό ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ διακονία τῶν πιστῶν στήν Ἐκκλησία.
β) Τόν Μυστικό Δεῖπνο, δηλαδή τήν παράδοση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
γ) Τήν Προσευχή τοῦ Κυρίου, στό Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν καί
δ) τήν Προδοσία τοῦ Ἰούδα, δηλαδή τήν ἀρχή τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου.
Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):
Τήν Μεγάλη Παρασκευή ἔχουμε τήν Κορύφωση τοῦ θείου δράματος, τελεῖται ἡ «Ἀκολουθία τῶν Παθῶν» καί θυμόμαστε καί βιώνουμε τά Σωτήρια καί φρικτά Πάθη τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας. Δηλαδή:
α) Τά πτυσίματα
β) τά μαστιγώματα
γ) τίς κοροϊδίες
δ) τούς ἐξευτιλισμούς
ε) τά κτυπήματα
στ) τό ἀγκάθινο στεφάνι καί κυρίως τήν
ζ) Σταύρωση καί
η) τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ μας.
Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ καί βράδυ):
Τό Μεγάλο Σάββατο τό πρωϊ γιορτάζουμε:
α) τήν Ταφή Τοῦ Κυρίου καί
β) τήν Κάθοδό Του στόν Ἅδη, ὅπου κήρυξε σέ ὅλους τους νεκρούς. Ἔτσι Μεγάλη Παρασκευή τό πρωϊ (ἡμερολογιακά), τελοῦνται οἱ ἑξῆς ἀκολουθίες: Ἀκολουθία τῶν Μεγάλες Ὡρῶν καί στίς 12.00 τό μεσημέρι τῆς Ἀποκαθηλώσεως, δηλαδή τήν Ταφή Τοῦ Κυρίου ἀπό τόν Ἰωσήφ τόν Ἀριμαθαίας καί τό Νικόδημο τόν Φαρισαῖο, μέλος τοῦ Μ. Συμβουλίου καί κρυφό μαθητή τοῦ Κυρίου.
Τήν Μεγάλη Παρασκευή τό βράδυ (ἡμερολογιακά) ψάλλονται τά Ἐγκώμια καί ἔχουμε τήν περιφορά τοῦ Ἐπιταφίου!
Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ καί νύχτα ἀπό τίς 12.00 π.μ):
Τό Μεγάλο Σάββατο (ἡμερολογιακά) τό πρωϊ, ἔχουμε τήν λεγόμενη «1η Ἀνάσταση», δηλαδή τό προανάκρουσμα τῆς Ἀναστάσεως πού μεταδίδουν οἱ ὕμνοι καί τῆς προσμονῆς τῆς λυτρώσεως ὅλης της κτίσεως ἀπό τήν φθορά καί τόν θάνατο!
Τό Μεγάλο Σάββατο στίς 12.00 (δηλαδή οὐσιαστικά τήν Κυριακή), ἔχουμε τήν ζωηφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, τήν ἥττα τοῦ θανάτου καί τῆς φθορᾶς καί τήν ἁφή τοῦ Ἁγίου Φωτός στόν κόσμο ἀπό τό Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στίς 11.00 π.μ. ἤ τό ἀπόγευμα, τελεῖται ὁ «Ἑσπερινός της Ἀγάπης», ὅπου σέ πολλές γλῶσσες διαβάζεται τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί διατρανώνεται παγκοσμίως ἡ νίκη τοῦ θανάτου καί ἡ ἐποχή τῆς Καινούριας Διαθήκης, τῆς χαρᾶς καί τῆς Ἀναστάσιμης ἐλπίδας.
Ποιό εἶναι τό βαθύτερο νόημα τῶν Παθῶν καί τῆς Ἀναστάσεως γιά ὅλους ἐμᾶς τούς Πίστους;
Οἱ πιστοί βιώνουμε τά πάθη καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ συμμετέχοντας ἐνεργά σέ αὐτά μέ «συμπόρευση», «συσταύρωση» καί «συνανάσταση»! Ὁ Χριστός μέ τήν θέληση τοῦ (ἑκουσίως), ἔπαθε καί ἀνέστη γιά νά σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς! Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» γιά τό Πάθος του, ἀλλά γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ἀφοῦ μετανοιώνουμε εἰλικρινῶς μποροῦμε τήν ἀντικειμενική σωτηρία πού χάραξε ὁ Χριστός νά τήν κάνουμε καί ὑποκειμενική - προσωπική σωτηρία!
Ἀπό τό https://www.patirxristos.gr/index.php?option=com_content&view=category&id=245&Itemid=433